Babamı Götürdüler

photo credits

Babamı götürdüler. Gece. Bizim odamızın da ışığını yaktılar. Ağabeyimle ben uyandık. Ama ben gözlerimi açamadım, beyaz beyaz ışıklar gördüm. Sonra annem geldi. Sesini duydum. “Çocukları uyandıracaksınız!” dedi onlara. Kardeşim ağlamaya başladı. Annem onu kucağına aldı.

Sabah olunca annem evi topladı. Yerdeki kitapları kaldırdı. Babamın arkadaşları geldi. Bize çikolata verdiler. Çikolata yedik.

Babam geri döndü. Bıyığı yoktu. “Askere mi gittin sen?” diye sordum ona. Güldü. Beni kucağına aldı. “Amma da büyümüşsün!” dedi, “Kocaman olmuşsun!”

Büyüdüm tabii ben. Babamla bizim odanın kapısına gittik. Babam boyumu işaretledi. Dönüp baktım...

Her şey Hatırlandığı Gibi

“Anneme giderken onlara Eukleides’ten söz etmeye başladım. Geometrisinin temelini oluşturan beş aksiyomunu anlattım. Beşincisi üzerine yapılan tartışmalara değindim, konuyla ilgilenmiş birkaç büyük matematikçinin adını andım ve gelip Eukleides’çi olmayan geometriye dayandım çünkü hiçbir şey göründüğü, hatta yaşandığı gibi değil!

Her şey hatırlandığı gibi.”