Tarihin Sonu

Tarihin sonuna vardığını sanan ilk kişi Büyük İskender oldu. Doğu'yu ve Batı'yı fethederek ebedi ve nihai bir medeniyet yaratacaktı. pic.twitter.com/GnN53ezGyY

— Zinde Kültür (@zindekultur) September 17, 2018

Tarihin sonuna vardığını sanan ilk kişi Büyük İskender oldu. Doğu'yu ve Batı'yı fethederek ebedi ve nihai bir medeniyet yaratacaktı.

Ardından Cicero'nun tek dünya devleti fikriyle Roma İmparatorluğu çıka geldi.

Tüm dünyaya hükmeden, gücü sonsuz görünen Roma kendine "Civitas Eterna" dedi yani sonsuz devlet. Roma ve onun düzeni sonsuza dek sürecekti...

Sonra tarih sahnesine Osmanlı İmparatorluğu çıktı. Üç kıtaya hükmederken, rakipleri karşısında titrerken tıpkı o da Roma gibi kendine sonsuz dedi; "Devlet-i Ebed Müddet". Tanrının ve tarihin insanlığa sunduğu son Osmanlı'nın getireceği "nizam-ı âlem" idi.

Hegel'e göre tarih özgür toplumların oluşumuyla sona erecekti. Fransız Devrimi ise bu sonun başlangıcıydı. Ona göre bu "harika bir güneş doğuşu" idi.

Napolyon Bonapart 1806'da Jena Zaferi'ni kazanınca Hegel, Fransız Devrimi ilkelerinin dünyaya hakim olduğunu artık toplumsal ve politik başka bir alternatifin söz konusu olamayacağını ilan etti.

Tarih ilerlemeye devam ediyordu. Marx ve Engels bu ilerlemenin komünizm ile son bulacağını ileri sürdüler. Tarihsel materyalizme göre insanlık çeşitli dönemlerden geçtikten sonra komünizm ile çelişkisiz ve nihai bir düzene varacaktı.

Son olarak Amerikalı yeni-muhafazakarların gözdesi Fukuyama liberalizmi tarihin sonu ilan etti. Sosyalizm çökmüştü, liberalizm ve kapitalizm tüm rakiplerini alt etmişti. İnsan doğasına ve arzularına en uygun olduğunu iddia ettiği bu düzenin sonsuza kadar süreceğini ileri sürdü.

Oysa İbn-i Haldun çöküşün varolan düzenin sonsuza dek süreceği sanrısı ve kibirle başladığını söyler. Her “yegane ve nihai” olma iddiası aslında iddia sahibi gücün yükselişinin sonuna vardığının, artık çöküşün başladığının işaretidir.

İbn-i Haldun’a göre devletler ve toplumlar da bir insan gibi doğar, gelişir ve ölür. O akılcı, metodolojik ve bilimsel bir tarih anlayışı ortaya koyar. Tarih, bir süre için onun tarafından bilim olarak icra edilmiştir ancak bunun dünya çapında gerçekleşmesine daha vakit vardır.


Kaynak
@zindekultur

Lack of Planning

Of all the historical figures to have the identifier “the Great” tagged onto their names, Alexander the Great is one who really lived up to the title. No other leader has been able to cross cultural boundaries or capture the imaginations of world leaders like he has done. He has stood the test of time. His tactics are still taught in military academies all over the world. He has become the measuring stick by which all others have compared themselves. When Julius Caesar came across a statue of Alexander, he fell at its feet and wept, marking how the great conqueror had accomplished more by his death at the age of thirty-two than Caesar himself had at the time of viewing the statue. Why does Alexander still have this immortal grip on us? If he was so great, why did his empire collapse? For one simple reason . . . Alexander did not name a successor. The vast empire that he created fell apart because he was unwilling to pass on the gauntlet.

If...

If Aristagoras had not overreached himself, insulted his admiral, and then led a revolt to save his own hide, it is quite possible that Persia would not have paid much attention to the relatively poor and small Greek cities beyond that empire’s border. If Athens had not meddled in another country’s revolt, then the world would be most different. The mistakes Aristagoras made, from insulting his admiral to starting a self-serving and hopeless revolt, began the Greco-Persian wars that included the Battle of Marathon, the famous stand of the 300 Spartans, and eventually Alexander the Great’s conquest of Persia. Without the impetus of the Persian threat, Philip of Macedon might never have been able to unite Greece. Western culture might never have been forced to grow to greatness. The much greater Persian empire could have continued to dominate the Western world for centuries longer than it did, and the world today would look very different. It would have been a world in which the Persian values of subservience to the state and a strong central ruler were more important than the Greek values involving personal rights and pride in individual accomplishments. The world is as it is as it is today all because a local Persian politician, ruling a city at the far edge of the empire, got too ambitious.