Gelişmiş ülkeler, kendi ülkelerine asla tükettirmedikleri, zararını fark ettikleri, ispatladıkları ürünleri, uzak coğrafyalara yedirmeye devam ediyorlar. Tuhaf tavuk yemleri, bebek mamaları ya da glikoz şurubu içeren binlerce ürün…
Herkesin kollarına misafir etmeye çabaladığı kaslar artık biraraya gelmiş protein tozları. Tavuk bulyon diye kullandığımız tuhaf tozların içinde tavuk hariç herşey var. Kimya laboratuarlarında tavuk tadını taklit edebilsin diye biraraya getirilmiş ilginç bir karışım. Yeter ki daha ucuza mal olsun. Ucuz olsun da “asıl” ve “suret” sonsuza kadar yer değiştirsin, değil mi? İşte bu suretlerin en tehlikelilerinden biri, belki de en tehlikelisi, genetiği oynanmış mısırların şuruplarından elde edilen glikoz şurupları. İnsanı yavaş yavaş zor hastalıkların kucağına bırakan şeker suretleri. Çok az bir miktarıyla kilolarca tatlıyı hem de çok ucuza tatlandıran, aslında bu lanetli kimyasal “şey”, kendi üretildiği topraklarda, Amerika’da yasaklandı mesela. Avrupa ülkeleri belli bir orana düşürdü derken bizdeki kotası yükseldi, yükseliyor. Korkunç! Çok tehlikeli!
Gelişmiş ülkeler, kendi ülkelerine asla tükettirmedikleri, zararını fark ettikleri, ispatladıkları ürünleri, uzak coğrafyalara yedirmeye devam ediyorlar. Tuhaf tavuk yemleri, bebek mamaları ya da glikoz şurubu içeren binlerce ürün… Onlar yeter ki ihracatlarını çoğaltsınlar, yeter ki gelişmemiş ülkelerde üretim işlerini ucuza halledip, kötü ürünleri yine aynı gelişmemiş pazarlara satsınlar. Para akışları sürsün de, gelişmemiş ülkelerin sağlığı kimin umurunda?
TUHAF KİMYASAL SURETLER
Üretim biçimleri ve üretim ilişkileri sözde zamanla modernleşip, teknolojik açıdan daha iyiye doğru yol alıyor gibi görünüyor ama iyi, kimin “iyi”si acaba? Elektronik eşyalar saydamlaşıyor, yeni mimari, binaların içini şık bir şekilde daha çok gösteriyor sözde ama sanki daha çok kirli bilgi bizden saklanıyor. Raf ömrü uzayan paketli ürünlerde neler yiyoruz gerçekten? Bu yeni, ucuz, kimyasal karışımlara insanların organları direnç gösteremiyor haklı olarak. Bir ömür kıt kanaat biriktirilen paralar, hastane koridorlarından da kurtaramıyor kimseyi.
Post(?)-modern yaşamın birçok yüzünde olduğu gibi mutfakta da “asıl” ve “suret” hızla yer değiştiriyor. Ancak kimsenin organları bu tuhaf kimyasal suretlere aslında o kadar da uyumlu değil. Maalesef zamanla ortaya çıkıyor. Glikoz şurubu kotasını yükseltmek çok tehlikeli bir karar. Amerika ve Avrupa’da olduğu üzere, şeker pancarı üreticilerimiz açısından da, buralarda da hızla düşürülmeli. Amerikalının, Avrupalının sağlığı mı kıymetli sadece?
KAHRAMAN ÇAYIRLI
Taraf Gazetesi
21 Kasım 2015
