‘İnfak’, Ne-Fe-Ka fiil kökünden ‘rubâî’, yani dört harfli ‘if’âl’ bâbına (kipine) aktarılmış bir masdardır. ‘Nifak’ (münafıklık) kelimesi de, aynı fiilin ‘sülâsî’, yani üç harfli aslî halinden masdardır. Arapça’da ‘if’âl’ bâbı, değişik kullanımlarının yanısıra ‘izâle’, yani giderme de ifade eder. Buradan anlıyoruz ki, nifaka, yani münafıklığa en önemli bir sebep fazla rızk, fazla mal, servet, yüksek statü gibi şeyler, bunlara olan tutkunluk ve bunlardan infakta bulunamama, başkalarını faydalandıramama, malı, serveti biriktirme olup, nifakı giderecek veya onun yolunu kapayacak en önemli amel de infaktır.
