“Hapisteyken bir gün Tavit Köletavitoğlu ziyaretime geldi. Turizm Yatırımcıları Derneğinin başkanı, büyük turizm projelerinin duayeni, her daim zarif, hapishanenin küflü havasına hiç yakışmayan bir insan.
Aslen Malatyalıymışlar. Babasının bir sözünü aktardı. Dermiş ki, adam olmak için beş şey yapmış olman gerekir. Bir, askere gideceksin. İki, sevip ayrılacaksın. Üç, birinin yanında çalışacaksın. Dört, iş kurup batıracaksın. Beş, hapis yatacaksın.
Sanırım hayatta duyduğum en derin sözlerden biridir. Kulağıma küpe oldu. Adam olabildiğim söylenemez gerçi, ama Allaha şükür beş şartın beşini de yerine getirdim, hem de defalarca. Bir tanesini bile eksik bırakanın hep biraz ham kalacağını düşündüm. Acı çekmeden insan olgunlaşamaz ki?”
**
“Adam olabildiğimi ileri sürecek değilim, ama beş şartın beşini de yerine getirmiş olmaktan şikâyetçi değilim.
Sıkıntı çekmek kayıp mıdır, kazanç mıdır? Esas soru o. Sanırım “adam olmak” diye tarif edilen şeyin ilk koşulu, sıkıntı çekmenin kazanç olduğunu anlamaktan geçiyor.”
