Arabistan'da güvensizlik ve başıbozukluk o dereceye varmıştı ki, Bahreyn'in en kuvvetli kabilelerinden olan Abdü'l Kays kabilesi Mudar kabilesinden korktuğu için Hicret'in altıncı yılına kadar Hz. Peygamber'i ziyarete gidememiş, bu ziyaret ancak haram aylarda gerçekleşebilmişti.Sayfa 19
Arabistan'ın yerleşim ve ziraate uygun sahillerinin tamamın yakını ya İran devletinin, ya da Bizans imparatorluğunun hüküm ve nüfuzu altındaydı. Efendimizin risaletinden 50-60 yıl önce İranlılar Yemen'i işgal etmişlerdi. Gerek buradaki gerekse de Umman ve Bahreyn'deki Arap reislerine gelince, bunlar sadece ismen hükümrandılar, herhangi bir yaptırım güçleri yoktu ve hepsi de İran'ın egemenliği altındaydılar. İranlılar Irak sınırındaki Al-Münzir'in arazisini fethetmişler ve yavaş yavaş Arabistan'ın kalbine doğru ilerlemeye başlamışlardı. Yeni dinin kaynağı olan Hicaz'ı da kendi vilayetlerinden sayıyorlardı. Bundan dolayı İran hükümdarı hicretin altıncı yılında Yemen'in İranlı hakiminden "nübüvvet iddiasında bulunan kölesinin" kendisine gönderilmesini istemişti!
Suriye'ye komşu olan bölge Bizanslılar tarafından ele geçirilmişti. Burada Arap reisleri ve Hristiyanlığı kabul eden Gassaniler, Bizans'ın himayesine girmişlerdi. Hicretin sekizinci yılından sonra Bizanslılar Arabistan'ı kuşatmak için hazırlanmışlar, Tebük ve Mute seferleri de bu yüzden meydana gelmişti.
Sayfa 21
