“Demokrasi evrim halinde kendini geliştirmektedir. Dün başka türlü algılanmış, daha sonra başka türlü algılanmış. Sonra değişik milletler tarafından değişik şekilde uygulanmış. Sosyal demokratlar olmuş, komünistler olmuş, Hıristiyan demokratlar denmiş. Bir gün Müslüman demokratlar da olabilir. Demokrasi dönüşüm halinde olduğu için henüz kemale ermiş değildir. İnsanın bütün maddi, manevî, kalbi, ruhi, hissi duygularına cevap verecek mahiyette bir olgunluk izhar etmiyor, gelişme sürecini yaşıyor.
Demokrasinin içine konması gerekli hususlardan biri de, insan inansın veya inanmasın, onun öbür âlemle alâkalı ihtiyaçlarını giderme adına bir ortam hazırlaması olmalıdır. Onun namazına, orucuna, kiliseye veya havraya gitmesi için bir zemin hazırlamasıdır. Demokrasi bağrında buna da bir yer vermelidir ki, evrensel olabilsin. Yoksa sadece belli kimselerin arzu ve isteklerine göre işleyen bir sistem haline gelir. O da meseleyi daraltmış olur. Demokrasi o genişliğe girdiği zaman herkes kendisine bir yer bulacaktır. Belki bir gün Müslümanlar da ‘Müslüman demokrasi’, ‘dindar demokrasi’ diyecektir. Çünkü insan ebed için yaratılmış. Ebedden başka hiçbir şeyle tatmin olmuyor. Bazıları öyle inanmayabilir, fakat öyle inanan insanların o hissiyatı da dikkate alınmalı ve saygıyla karşılanmalıdır.”
