Tefekkür, insanın kendi iç dünyası hakkında kendini
düşünmeye zorlaması, eşya ve hâdiseleri sürekli hallaç etmesi ve bütün bunları
tekrar ber tekrar mütalâaya alarak engin ve derin düşüncelere açılması
demektir. Aslı itibarıyla Arapça bir kelime olan tefekkür, “tefe’ul” babından
gelir. Bu babın özelliği ise, tekellüftür. Yani insanın bir işi gerçekleştirmek
için ciddi bir gayret ortaya koyup kendini zorlaması, bu istikamette iradesinin
hakkını vermesidir. Dolayısıyla rahatlıkla diyebiliriz ki tefekkür kelimesi, türediği
kip itibarıyla, basit bir düşünce ameliyesinden ziyade, sistemli, derin ve
süreklilik arz eden bir düşünme faaliyetini ifade etmektedir.
