Üstad bu bölümde, İslam dünyasındaki Müslümanların Kur’anî hükümlere karşı gösterdikleri tembellik ve ihmalin en mühim sebebinin, Kur’an’ın zarurî hükümleri ile müçtehidlerin içtihadını bir birbirine karıştırmaları olduğunu söylüyor. Çünkü, bir söz ve hüküm karşısında insanların farklı tepki vermelerinin sebebi söyleyene göre değişir. Yani o sözü, kim söylemiş, hangi makamda söylemiş, bu çok mühimdir. Er söylemişse tesiri başkadır, komutan söylemişse başkadır. Dinî mevzularda ise, müçtehidin içtihadına bağlı olarak bir hüküm ortaya koyması başkadır, bizzat Cenab-ı Hakk’ın Kur’an’da emrini açıkca beyan etmesi başkadır. Me’hazin kutsiyeti çok mühimdir. Evet hüküm, Arş-ı Âzam’dan gelen mukaddes bir hüküm ise, vicdanlar derhal harekete geçer...
Ama, maalesef insanların çoğu, mezhep imamlarının görüşleriyle Kur’an’ın emirlerini ayırt edemeyecek durumda olduğu için, o mezhebin âlimlerinin yazdıkları kitaplardaki emir ve hükümleri iç içe girmiş olarak buluyorlar. Hâlbuki, bütün mezheplerde, zaten yüzde doksan Kur’an’ın hükümleri hâkimdir. Yüzde on içtihadî cüzî meseleler vardır. Ama kitaplardaki bilgilerin hepsini de kendi mezhep imam ve müçtehidlerinin olduğunu zanneden insanlar, tavırlarını da ona göre belirlerler. Hâlbuki yüzde doksan hükümler Kur’an’ın, yani Allah’ın emirleridir.
Ama, maalesef insanların çoğu, mezhep imamlarının görüşleriyle Kur’an’ın emirlerini ayırt edemeyecek durumda olduğu için, o mezhebin âlimlerinin yazdıkları kitaplardaki emir ve hükümleri iç içe girmiş olarak buluyorlar. Hâlbuki, bütün mezheplerde, zaten yüzde doksan Kur’an’ın hükümleri hâkimdir. Yüzde on içtihadî cüzî meseleler vardır. Ama kitaplardaki bilgilerin hepsini de kendi mezhep imam ve müçtehidlerinin olduğunu zanneden insanlar, tavırlarını da ona göre belirlerler. Hâlbuki yüzde doksan hükümler Kur’an’ın, yani Allah’ın emirleridir.
